Wat kunnen we van elkaar leren op weg naar succesvol ondernemerschap?

8 maart 2019 13:31

• Communicatie & Marketing

Als je vier zelfbewuste, ondernemende en toch ook behoorlijk visionaire vrouwen bij elkaar aan een tafel zet, dan kan er zomaar een prettige inspirerende interactie ontstaan. Zéker als we het hebben over de verschillen tussen mannen en vrouwen en de daaraan verwante discussie over vrouwen aan de top. En, wie zijn er nu structureel succesvoller? Toch de mannen?

Het gebeurde allemaal bij het rondetafelgesprek dat Het Ondernemersbelang half februari organiseerde in Hendrik Ido Ambacht. Onder stevige controle van gespreksleider Jerry Helmers werd er in prettige sfeer gediscussieerd over een aantal stellingen. De conclusie? Je hebt altijd de keuze om zélf die Powervrouw te willen zijn!

Hoe we daartoe kwamen?

Wel, lees de onderstaande interactie op basis van de ingebrachte stellingen. En leer deze Powervrouwen meteen kennen!

De deelnemers aan dit gesprek waren:

Christine van der Linden: managing partner communicatieadviesbureau Linden & Barbosa.

Marijke Roseboom: directeur/eigenaar van Ro-Ad, Arbodienstverlening.

Monica Ophuijsen: directeur/eigenaar van Ophuysen Printers.

Inez Berkhof: Vice-President Europe, Middle East en Africa bij MSTS

Het gesprek werd geleid door: Jerry Helmers, Founder van de Crown Media Group, directeur/eigenaar van Dé Nederlandse Debatclub en columnist/opiniemaker bij De Telegraaf en BNR Nieuwsradio.

Als eerste startten we met een open vraag:

‘Welke andere uitdagingen hebben vrouwen op topposities in Nederland in vergelijking met mannen?’

Monica Ophuijsen beet het spits af. “Ik ben al jarenlang zelfstandig ondernemer. En dat gaat goed. Maar er valt me wel iets op. Als ik met mijn man ergens ben, bijvoorbeeld op een netwerkbijeenkomst, dan constateer ik dat er vooral nog tegen mijn man wordt gepraat. Niet tegen mij. Ik ben dan een soort aanhangsel van mijn man? Er zijn zelfs momenten dat ik volkomen word genegeerd. Blijkbaar is het dus toch nog niet zo vanzelfsprekend dat mensen denken dat vrouwen (succesvol) kunnen ondernemen. Men vraagt dus liever naar meneer Ophuijsen…”

Marijke Roseboom herkent deze situaties. “Toch heb ik er niet zo een last van. Sterker nog: ik val juist op omdat ik vrouw ben en mijn concurrenten vooral mannen zijn. Misschien werkt dat wel in mijn voordeel: mannen zijn wat opportunistischer in mijn branche. Daar kan ik ten aanzien van mijn acquisitie dan op scoren; het maakt het me makkelijker te onderscheiden.”

https://youtu.be/S18UEs3Z6KE

Christine van der Linden zegt de genoemde situaties ook wel te kennen maar anderzijds weet ze ook genoeg mannen te noemen die juist hun vrouwen (of, vrouwen in het algemeen) graag een podium geven. “Dat zegt iets over het feit hoe deze mannen in het leven staan. Ze zijn als persoon al zo. En ze hebben het dan ook in hun bedrijven goed geregeld.” Inez Berkhof is het daar mee eens: “Uiteindelijk gaat het om bewuste keuzes die je zelf maakt. Ik heb een wat oudere partner, hij is thuis, en juist daardoor ben ik in de gelegenheid om mijn carrière vorm te geven zoals ik dat wil. Ik voel geen belemmeringen. Ergo: ik zou me – denk ik – beperkter voelen als mijn man wél zou werken.. Uiteindelijk zijn het communicerende vaten. En, het échte gesprek begint toch aan de keukentafel. We moeten elkaar ook durven opvoeden!”

Maar ja, waar zitten dan toch die verschillen in?

Marijke Roseboom: “Mannen gaan met meer focus – zo lijkt het - voor het ondernemerschap. Vrouwen willen uiteraard ook graag voor het ondernemerschap gaan, en dat doen ze ook, maar ze lijken van nature meer oog te hebben voor de sociale omgeving. Ik zie daardoor wel dat mannen zich kwetsbaarder durven op te stellen als ze een vrouwelijke leidinggevende hebben. Lijkt mij goed.”

De vraag is uiteraard ook of mannen onderling praten over ‘het huishouden’ of ‘de kinderen’, zoals vrouwen dat misschien toch vaker doen. Christine van der Linden: “Vrouwen zijn beter in Small Talk met elkaar. In mijn optiek is dit onderdeel van de relatieopbouw; ze hebben het dus over die ‘thuisdingen’. Mannen doen dat minder.”  Monica Ophuijsen: “Als je thuis bepaalde zaken goed geregeld wilt hebben, dan is het uiteraard je eigen verantwoordelijkheid. Maar… ook als ‘ouders’ moet je een netwerk creëren waar je op kunt terugvallen. Daar vind je ook een stukje solidariteit die je ontzorgt. Waardoor je op je werk meer focus kunt hebben.”

Volgens Marijke en Inez zien jongeren dit overigens al heel anders dan de huidige (volwassen) generatie. Inez: “Ik heb het idee dat jonge mannen en jonge vrouwen elkaar al van nature veel gelijkwaardiger vinden. Jonge mannen vinden het al vanzelfsprekend dat hun vrouwelijke leeftijdsgenoten full-time gaan werken. Dat er andere uitdagingen zijn, geldt misschien dan nog wel voor de huidige generatie; de aanstormende jeugd heeft daar minder problemen mee.”

https://youtu.be/BWvdalTEZz4

In aansluiting hierop konden we dan toch de volgende stelling voorleggen:

‘Vrouwen moeten beter leren netwerken om aan de top te komen.’

Want… feit: slechts 11% van de topposities in het bedrijfsleven wordt nu nog bezet door vrouwen. Mannen hebben dus een ongekende voorsprong. Hoe hebben ze dat dan voor elkaar gekregen?

Christine van der Linden: “Ik zou niet zeggen dat mannen beter netwerken. Ze doen het anders. En vice versa. Vrouwen kiezen met name vaker voor de softe kant. Ze hebben meer persoonlijke gesprekken.”

Monica Ophuijsen knikt: “Ik zie dat mannen op netwerkbijeenkomsten graag in hoog tempo visitekaartjes uitwisselen. Ze zijn veel directer: ze willen straight-to-the-point weten wat ze voor elkaar kunnen of mogen betekenen. Dat is wel zo effectief. Vrouwen zijn langer aan het neuzelen. Ooit was ik bij een bijeenkomst van een vrouwen-businessclub. Ik vond het verschrikkelijk. Er was een manlijke keynote speaker die het over netwerken had. Wat mij opviel? De vrouwen waren vooral met elkaar bezig. Het leek alsof ze helemaal niet geïnteresseerd waren in wat de spreker op het podium te vertellen had. Tja, stel je dan ook open voor iemand anders. In dit geval: een man.”

Ook Inez Berkhof moet niet veel van de vrouwen-businessclubs hebben. “Het is een slachtofferrol waar die vrouwen zelf voor kiezen. Ik vind dat onbegrijpelijk. Mij zie je er niet zo snel. Ik denk: nooit. Enerzijds klagen ze volop over het feit dat er niet zo veel vrouwen aan de top zijn en dat henzelf ook niet het carrièregeluk wordt gegund, of dat ze een lager salaris ontvangen dan mannen…. Maar ja, dan ga je dus tegelijkertijd wel bij een vrouwen-businessclub. Ik kan dat niet rijmen. Het lijkt mij dat je dan niet verstandig netwerkt.”

Marijke Roseboom vindt overigens wel dat we niet het feit moeten vergeten dat dat vrouwen minder verdienen dan mannen. “Mannen gunnen elkaar meer. Daar zou best de oorzaak in kunnen zitten. Ik heb zelf ook wel eens het gevoel dat ik harder moet werken dan een man om iets binnen te halen. Maar als je het betrekt op de netwerkrollen die je kunt hebben: mannen praten. Vrouwen luisteren meer. Daar zit het verschil. Het resultaat? Vrouwen discussiëren inhoudelijker met elkaar.”

Ook wat Christine van der Linden betreft mogen de vrouwen-businessclubs per direct worden afgeschaft. “Diversiteit brengt het beste in teams en organisaties naar boven. Natuurlijk kunnen vrouwen elkaar verder helpen. Maar mannen kunnen die rol ook hebben voor de vrouwen. Misschien moeten we gewoon wat meer oog hebben voor wat het andere geslacht denkt of voelt. Of meer die belevingswereld in stappen.”

https://youtu.be/ye0JFIJHIXI

Volgens Monica Ophuijsen voelt een vrouwen-businessclub voor vrouwen echter ‘veilig’. “Je wordt niet geconfronteerd met ingewikkelde uitdagingen waar mannen graag over praten.”

Tegelijkertijd ergert Monica Ophuijsen zich wel aan de soms badinerende toon van mannen. “Hoewel ik die businessclubs voor vrouwen niet echt een goed idee vind, hoor ik mannen daar ook denigrerend over doen. Ze hebben het over businessclubjes. Clubjes? Het verkleinwoord. Noemen ze hun eigen clubjes dan ook zo?”

We stappen even van het man-vrouw thema af.

En we gaan het hebben over ondernemerschap en bedrijfsvoering anno 2019. Met de volgende stelling:

Bedrijven zonder bijdrage aan de samenleving verliezen hun bestaansrecht

Inez Berkhof laat meteen weten dat ze het 100% eens is met de stelling. “De huidige workforce vindt het belangrijk te weten hoe bedrijven – hun werkgevers -  zichzelf zien in de samenleving. Het was vroeger: niet lullen, maar poetsen. Toen kwam de X-generatie die op zoek was naar verbinding. En we hebben het nu over de Y-generatie. Deze zegt heel duidelijk: wat doe jij voor mij, beste werkgever? Een bedrijf moet dus leren snappen dat er een andere reden is ontstaan waarom mensen wel of niet bij je willen werken. Werk staat niet meer direct voorop. Jongeren zijn op zoek naar geluk; althans ze hebben dat beter of meer op de voorgrond gezet dan de generaties voor hen.”

Monica Ophuijsen erkent dat ze deze tendens niet direct ziet (“Wij hebben binnen onze organisatie geen verloop; dit is dus in die zin nieuw voor mij”), maar tegelijkertijd is haar in de afgelopen maanden en jaren wel iets opgevallen, onder andere op Social Media. “Als wij op – bijvoorbeeld Facebook – laten weten dat we ergens iets hebben gesponsord of iets hebben geschonken aan een maatschappelijk doel, dan levert dan meer likes en shares op. Blijkbaar hebben je volgers c.q. de buitenwereld behoefte om bij jou dus ook die betekenis te ontdekken.”

https://youtu.be/VkhZGiDW2og

Marijke Roseboom wijst er wel op dat er nu schaarste is op de arbeidsmarkt. “Werkgevers worden wel gedwongen om meer empathie te hebben. Je moet nl. knokken om de beste talenten binnen te halen én te houden.”

Christine van der Linden zegt dat het verhaal vanuit je intrinsiek moet komen. “Het publiek wil zien welk standpunt je inneemt. En, waarom. Je verliest je bestaansrecht als je alleen voor maximale winst gaat. Intussen zie je dit ook bij veel aandeelhoudersvergaderingen. Voorheen was de focus vaak alleen gericht op winst. Op rendement. Nu zie je dat daar ook over de sociale component wordt gesproken. Bedrijven moeten daar dus wat mee.”

Inez Berkhof knikt: “Ja, Purpose Driven organisaties doen het beter. Vaak hebben die ook een hogere medewerkerstevredenheid.

Als de vier deelneemsters wordt gevraagd een tip te geven aan andere ondernemers hoe ze hun bestaansrecht in de dynamiek van de samenleving willen bestendigen, dan wordt het volgende gezegd:

Monica Ophuijsen: “Investeer in je relatienetwerk. De wereld wordt écht mooier als je op basis daarvan ook vertrouwen creëert!”

Inez Berkhof: “Realiseer je altijd goed waar jouw successen op zijn gebaseerd. Als je dat weet af te pellen, dan weet je waar je bent. En, waar je voor staat. Als het goed is.”

Marijke Roseboom: “Geloofwaardigheid is het credo. Doe wat je zegt. Zeg wat je doet. En doe het niet voor minder. Wees stevig met je eigen verhaal.”

Christine van der Linden: “Analyseer altijd wie je bent. Weet beter wat je toevoegt en communiceer daar over. Als je er over nadenkt: schakel het aspect van ‘geld verdienen’ of ‘omzet maken’ uit.”

De ultieme tips om de komende 12 maanden succesvol te zijn als ondernemer…

Inez Berkhof: “Focus op e-commerce. De digitale slagkracht van het MKB moet omhoog. Investeer in kennis. Of haal die expertise binnen. Want let op: als je hier mee van start gaat, dan kan het in sommige branches nog best wel eens heel lastig voor je worden in de komende jaren.”

Monica Ophuijsen: “Zoek je niche. En, profileer je daar. Doe op die plek waar je goed in bent. Juist dán kun je de tegenhanger worden van de grote corporates.”

Marijke Roseboom: “Werk aan je bedrijf. Niet in je bedrijf. Als je succesvoller wilt worden dan moet je met je netwerk een verhaal neerzetten.”

Christine van der Linden: “Bezuinig nooit op adviseurs. Een goed advies verdient zichzelf terug.”

Interessant artikel? Deel het: