De samenkomst van twee werelden

19 augustus 2020 09:18

• Personeel & organisatiemanagement

Hoe een succesvol projectmanager ook succes kreeg als coach in (persoonlijk) leiderschap

Met haar bedrijf Movishon helpt de zesenveertigjarige Hillegonda Schaaphok ondernemers om persoonlijk en met hun bedrijf te groeien. Dat geeft haar en haar klanten energie. Ze doet dit door alle aanwezige talenten zichtbaar te maken en ervoor te zorgen dat die talenten effectiever worden ingezet. Hierdoor ontstaat energie, dynamiek, werkplezier, groei en succes in een bedrijf. Ze deelt daarbij vanuit een schat aan opgedane ervaringen, kennis en wetenschap.

De voorgeschiedenis

Het interview vindt plaats bij Hillegonda thuis in Haulerwijk. Het is mij direct duidelijk dat ik te maken heb met een positieve, energieke en dynamische vrouw.

Op mijn vraag naar haar voorgeschiedenis antwoordt Hillegonda: “Ik kom uit Roden uit een gezin met vijf kinderen waarvan ik de oudste ben. Onder mij komen twee zussen, dan een broertje die helaas maar vier maanden geleefd heeft en dan nog een broer. Het overlijden van mijn broertje heeft wel voor enige turbulentie gezorgd, maar ik heb een leuke jeugd gehad met geweldige ouders. Ik kom nog steeds graag thuis en mag nu via mijn twee kinderen ervaren dat ze ook een hele lieve opa en oma zijn.”

Na haar lagere school in Roden ging Hillegonda naar het VWO in Leek. Toen ze in de vierde klas van het Atheneum zat, kreeg ze echter een emotionele terugklap van de vier jaar daarvoor toen haar broertje overleed. Hillegonda was destijds twaalf en in datzelfde jaar overleed ook haar opa van moeders kant. Als oudste van het gezin steunde ze haar ouders als vanzelfsprekend, maar vier jaar later bleek de impact van alles toch groter dan gedacht. In overleg met haar ouders besloot ze om naar 5 HAVO te gaan en in dat examenjaar haar middelbare schooltijd af te ronden.

“Dat bleek een goede keuze te zijn.”, aldus Hillegonda, “Na de HAVO ben ik in Groningen met een HBO-V opleiding gestart en ook in de stad op mezelf gaan wonen. Dat was een geweldige tijd! Ik gaf dansles bij Studenten Stijldansvereniging The Blue Toes, waardoor ik volop in het studentenleven kwam en mijn studie ging me gemakkelijk af, want het niveau had ik wel. Nadat ik mijn propedeuse had gehaald, wist ik eigenlijk niet wat ik wilde gaan doen, maar ik wist wél dat ik niet in een ziekenhuis of een verzorgingshuis wilde werken. Een huisgenote van mij kwam toen net terug uit Amerika waar ze een jaar als au pair gewerkt had. Ik was achttien jaar en zag dit als dé uitkomst: een jaar er tussenuit, een ander land zien en me rustig oriënteren. Vanaf mijn twaalfde had ik over het algemeen mijn geld verdiend met oppassen en babysitten, dus ik had referenties genoeg. In mei ging ik naar het au pair bureau en eind juli zat ik in het vliegtuig. Ik ging naar Boston, want ik wilde het  daar combineren met een studie Spaans aan de Harvard University. Overdag paste ik op een meisje van twee en ondertussen genoot ik daar van het studentenleven, dus dat was een perfecte combinatie. Ik heb mijn eerste graad Spaans gehaald en heel veel van Amerika gezien door in de weekenden met medestudenten Washington, de Niagara Falls en dergelijke te bezoeken. Een geweldig jaar, waarin ik volop groeide, ontdekte en plezier had.”

“Ik wist exact wat ik voor wie moest regelen om het proces gaande te houden”

Hillegonda wist voor haar vertrek al dat ze niet zozeer in de zorg wilde werken en na haar Amerikaanse avontuur kwam ze tot de conclusie dat ze veel meer voelde voor een baan in de dienstverlening. In plaats van mensen lichamelijk te verzorgen wilde ze iets betekenen voor een ander en mensen verder helpen. In haar beleving paste hospitality daar uitstekend bij en omdat daar toen nog geen specifieke opleidingen voor waren, schreef ze zich in bij alle drie de hogere hotelscholen die Nederland toen rijk was. Bij alle drie werd ze aangenomen. Omdat ze Den Haag en Maastricht na veertien maanden Amerika te ver vond, nam ze weer haar intrek in haar oude kamer in Groningen en ging ze naar de Hogere Hotelschool in Leeuwarden. Hier bleek ze al vlot niet te kunnen aarden. Ze miste de gedrevenheid bij andere studenten, die zij zelf wel voelde, en regelde een plek bij de verkorte variant aan de Hogeschool TIO. Hier rondde ze succesvol de opleiding Hotel- en eventmanagement af. Tijdens deze opleiding leerde Hillegonda haar man Wilke kennen op een feestje bij wederzijdse vrienden.

En zo ging ze op drieëntwintigjarige leeftijd aan het werk als front office manager in het toenmalige Postillion Hotel in Haren. Ze draaide daar onregelmatige diensten en Wilke, die in de beveiliging werkte, had daar ook mee te maken. Dus ondanks het feit dat het jonge stel inmiddels samenwoonde, zagen ze elkaar weinig. Dat zinde Hillegonda absoluut niet, waardoor ze op een gegeven moment spontaan bij Randstad Uitzendbureau naar binnen stapte waar net een vacature binnengekomen was voor een management assistente bij KPN Softwarehuis.

Hillegonda: “Volgens de intercedent paste deze functie perfect bij mijn profiel. Zelf had ik nog even mijn twijfels, omdat ik nog nooit in de IT-branche had gewerkt. ‘Nou’, zei ze, ‘zal ik even bellen? De manager is aanwezig en KPN is hier twee deuren naar boven.’ Waar nu in Groningen het UWV boven het station zit, zat toentertijd KPN. Ik ben naar boven gelopen, heb een gesprek gehad en een maand later ben ik begonnen. Toen ben ik echt de IT-wereld ingerold. Ik ben projectmanager geworden en heb direct een studie gedaan op het gebied van projectontwikkeling.”

Als ik opmerk dat ik het bijzonder vind dat ze zonder enige IT-ervaring projectmanager in die branche werd, legt Hillegonda uit hoe dat kan: “Op het TIO krijg je echt een gedegen managementopleiding. Hoewel het gericht is op de hotelwereld, wordt er vanuit een helikopterview geleerd om in het algemeen te kijken naar het verloop van processen, hoe het werkt en waar de risico’s zitten. Van daaruit vind ik het geweldig om samen met anderen iets te creëren voor mensen. In de hotelwereld zijn dat de gasten die je tijdens hun verblijf een fijne tijd wilt bezorgen en diezelfde skills kwamen bij KPN Softwarehuis van pas, omdat ik met een team bezig was ervoor te zorgen dat de mensen het beste in zichzelf naar boven haalden waardoor de klanten in Nederland de juiste telefonie kregen. Ik hoefde niet zozeer verstand te hebben van het technische aspect, maar ik overzag het geheel en wist exact wat ik voor wie moest regelen om het proces gaande te houden. Verder ben ik goed in het motiveren van mensen, zodat ze net dat ene stapje meer doen.”

Mensen het beste van zichzelf naar boven laten halen

Hillegonda heeft vijf jaar bij KPN Softwarehuis gewerkt. Gedurende deze periode had ze het bedrijf VX Company IT Services BV leren kennen, omdat ze daar mensen vandaan haalde als ze in bepaalde projectpools personeel tekort had. Toen er na vijf jaar een reorganisatie plaatsvond bij KPN, waar Hillegonda niet helemaal gelukkig mee was, waren de kaarten snel geschud en is ze overgestapt naar VX Company. Daar was ze people operations manager en begeleidde ze de junioren. De focus lag daarbij op de coaching en begeleiding van mensen op de werkplek waar ze gedetacheerd waren met daarbij vragen als ‘Hoe houd je binding met je eigen bedrijf?’ en ‘Hoe gedraag je je als professional in een gastomgeving waar je tijdelijk werkt?’.

“De financiële crisis na 9/11 had als gevolg dat de hele IT-wereld instortte.”, aldus Hillegonda, “Maar omdat ik hele goede contacten had met de opdrachtgevers waar onze jongens zaten, heeft de directie me toen gevraagd of ik wat meer aan de sales & accountmanagement kant wilde gaan doen. Dat wilde ik wel, dus toen heb ik een aantal trainingen en opleidingen gedaan op het gebied van sales en vervolgens heb ik bijna drie jaar lang stad en land afgereden. De politie  en het Kadaster behoorden onder andere tot mijn klantenkring;  maar bijvoorbeeld ook het Ministerie van Landbouw. Overal ging ik in gesprek om te kijken wat men nodig had op ICT-gebied. En als er vraag was naar kennis en expertise, dan konden wij dat leveren.”

In 2001 vestigden Hillegonda en Wilke zich in Haulerwijk. Ze betrokken een oud bestaand huisje en begonnen daar vlakbij (zelf) met de bouw van hun huidige woning. Omdat Hillegonda naast haar achturige werkdag gemiddeld ook nog eens drie uur op de weg zat én ze in de avonduren met Wilke bezig was met de bouw van hun huis, wilde ze meer thuis zijn. In 2005 kreeg ze via LinkedIn een tip over re-integratiebedrijf Hudson Human Capital Solutions BV, waar men op zoek was naar een regiodirecteur voor Noord-Nederland. Haar tipgever was ervan overtuigd dat Hillegonda daar met haar kennis en kunde én gevoel voor mensen de geschikte kandidaat voor was. De tipgever bleek gelijk te hebben en na het sollicitatiegesprek ging Hillegonda deze nieuwe uitdaging aan. Ze leidde zeven locaties van waaruit mensen, in opdracht van diverse gemeenten en het UWV, begeleid werden in trajecten om vanuit een uitkeringssituatie weer terug te keren op de arbeidsmarkt.

De rode draad in haar werk is het managen van people. De mensen waar ze verantwoordelijk voor is, wil ze het dermate naar de zin maken, dat die het beste van zichzelf naar boven halen.

Opeens was de cirkel rond

Toen Hillegonda zo’n drie maanden bij Hudson werkte, kwam ze erachter dat ze zwanger was van haar eerste kind. Tijdens haar vier maanden zwangerschapsverlof gooide men bij Hudson het roer om, waardoor iedereen met een tijdelijk contract kon vertrekken. Na haar verlof werd haar door haar nieuwe leidinggevende gevraagd om nieuwe mensen te werven en het huidige personeel weer enthousiast te maken om er ‘vol voor te gaan’ en zo de rijen weer gesloten te krijgen. Omdat ze voor haar zwangerschap middels een reorganisatie de boel net op orde had gekregen, vond ze dat het niet geloofwaardig overkwam als ze dat een paar maanden later weer zou proberen. Bovendien waren er mensen ontslagen waarvan zij vond dat dat onterecht was, dus ze kon er voor zichzelf niet achterstaan om ter vervanging nieuwe mensen te werven.

Ze bedankte voor de eer waarna haar gevraagd werd om een project in Hengelo, wat volledig in het slop was geraakt, nieuw leven in te blazen. Omdat dat om projectmanagement ging op een andere locatie met andere mensen, zag Hillegonda dat wel zitten. Het was een afgekaderd project waarin in vier maanden resultaten behaald moesten worden. In die regio zat een grote zorggroep, bestaande uit diverse zorginstellingen, waar Hudson veel mensen vanuit een taal- en werknemerstraining stage liet lopen. Hillegonda probeerde die mensen middels opleidingen in de zorg aan een vaste baan bij deze zorggroep te helpen. Opeens was de cirkel rond, want met haar studie was ze destijds ook in de zorg begonnen.

Hillegonda: “Ik trof toen iemand met een bedrijf wat gespecialiseerd was in detachering van interim-managers die een project ging starten in de betreffende zorggroep. Op een gegeven moment zat ik met mijn directeur bij de gemeente. We hadden nog een maand voor de boeg en konden een verlenging krijgen van een half jaar. De betreffende ambtenaar zei dat hij begrepen had dat ik zou vertrekken, waarop ik bevestigde dat dat klopte. Vervolgens had hij als voorwaarde voor de verlenging dat ik projectmanager zou blijven. Mijn oplossing was dat ik via een detachering van de genoemde contactpersoon als interim-manager zou aantreden, dat ik voor mezelf zou beginnen en dat mijn huidige directeur mijn eerste klant zou zijn, doordat ik mezelf voor vier maanden aan hem zou verhuren. Zo gezegd, zo gedaan. Hudson had de klus, het geld en een groot succes in Hengelo en omgeving en ik had vier maanden de tijd, waarbij ik begonnen was met het ondernemerschap, met daarbij wel mijn eerste financiële zekerheid.”

“Nu zijn beide werelden samengekomen”

Dit was de geboorte van Movishon. Nadat Hillegonda het project had afgerond, heeft ze negen maanden als zelfstandige bij de betreffende zorggroep gewerkt en zo bijgedragen aan het behalen van het HKZ Keurmerk (Harmonisatie Kwaliteitsbeoordeling in de Zorgsector, red.). Van daaruit heeft ze heel veel projecten gedaan aan als projectmanager in de zorg- en welzijnssector en in die functie diverse trajecten vlot getrokken en op de rails gezet.

“Op een gegeven moment heb ik echt een switch gemaakt.”, aldus Hillegonda, “Ik wilde een waarnemend zorgmanager zijn die een zorglocatie weer ‘up and running’ krijgt; van personeel tot en met alles wat er omheen draait. Die kans kreeg ik in 2009 in een zorginstelling in Drachten en die heb ik met beide handen aangepakt. Binnen de instelling heb ik op meerdere plekken als waarnemend interim-manager gewerkt. Ik verhuurde mezelf op basis van ‘uurtje factuurtje’ met van tevoren gemaakte resultaatafspraken en sindsdien heb ik dat bij diverse zorginstellingen gedaan. Steeds voor een paar maanden tot een half jaar. Na een aantal jaren kwam ik in 2017 op het punt dat ik mijn kennis niet via het ‘uurtje factuurtje model’ een half jaar lang aan een select groepje in één zorginstelling wilde geven, maar wilde ik het veel breder delen. Ondertussen was ik al meer met marketing in het algemeen en social media in het bijzonder bezig vanuit de overtuiging dat je met Facebook en LinkedIn je bedrijf een boost moet kunnen geven. Ik heb daar toen ook trainingen in gevolgd. Ik wilde al mijn unieke kennis over leiderschap, hoe je een team bouwt en hoe je er zelf in staat om je team succesvol te krijgen middels een soort cursus als een product aan ondernemers verkopen; een programma waar mensen aan kunnen deelnemen.”

Tijdens de social media trainingen de ze volgde, kreeg ze van diverse medecursisten, ook allemaal ondernemers, positieve reacties op haar idee. Vanuit die kring had ze ook meteen haar eerste klant te pakken en zo ontstond er een programma van een half jaar voor voornamelijk vrouwelijke ondernemers die zich willen ontwikkelen in persoonlijk leiderschap en willen groeien met hun bedrijf. Het bleek een groot succes te zijn.

Hillegonda: “Ik was heel veel online bezig en deed veel één-op-één coaching. Verder had ik gedurende de zes maanden dat het programma duurde iedere maand een life-dag waar een aantal vrouwelijke ondernemers samenkwamen en waar we dan van alles deden qua kennis, kunde, expertise en samen oefenen. Hoewel het veel voldoening gaf, was het behoorlijk solistisch en miste ik de zorg en de teams. Voor uitbreiding van mijn netwerk heb ik me toen aangesloten bij BNI Nederland en in die periode kwam ik tot de conclusie dat ik toch wel heel sterk ben met teams, dus nu is het een gezonde mix van beide geworden. Daar waar ik van heel veel betekenis kon zijn in de zorg door mijn persoonlijkheid voor een half jaar te geven en in te zetten zodat iemand anders dan weer verder kon, heb ik het andere uiterste opgezocht door dat dedicated met alleen andere ondernemers te doen. En nu zijn beide werelden samengekomen.”

Movishon is in de loop der tijd een zeer veelzijdig bedrijf geworden en Hillegonda is nu met hetzelfde gemak zowel een coach die ondernemers en leidinggevenden gedurende een één-op-één coaching helpt om zich te ontwikkelen in hun (persoonlijk) leiderschap, als een projectmanager die in de zorgsector en het bedrijfsleven complete teams op het juiste spoor zet.

Tekst: Leo Singor

Interessant artikel? Deel het: